Ceza:
birer birer kayıp giderdi her bir sevilen, yenisi gelmez, eline geçmez hele ki değeri hiç bilinmeyen, yürekte varsa sevgiden de ötesi,
sen ağlasan da boş, ışıkta yaksan nafile, odan karanlık hep loş, hayatın emri hep koş, bayağı bir bekledim boş,
yaşantım sanki bir savaş ve hoşta bazen, ateş kesildiğinde ve de sular durulduğunda, yoksa hep gülerdi insan, hep kalırdı masum, saygıda bir kusur ettiğinde minnetinde değeri yok, kafalarda hesaplar yapılır ve mesafeler konur, fakat bu kalp unutmaz, unutamaz ki zaten, her kalp yıkılır ancak yenisi bulunamaz bir mesken, her anım birini özler, rüyada yolunu gözlediğim, düşünceler ve benliğimle canlanır tüm hatıralarım, bitince yalnızım, gözümü açtığımda kalmışım yanımda ailem ve birde arkadaşlarım...
Sagopa Kajmer:
Rüzgar essin, ümitlerin serinlesin
Tepe taklak olsun güneşin yaktığı zemin
Ben bir kalıp buz. Rap dudaklarıma vantuz
Lan olum bak burası koca denizde iki kaşık tuz
Bedenimle sevgili olduğumdan bu yana geçmiş bir dolu sene.
Çok ihanet etmişim bilmeden zavallı bene.
Caddeler pişmanmış beni gördüklerine
Ağırlık olmuşum soğuk kaldırımlar üstünde, et dikende!...
Ben ki ben de, sen ki sen de güzelsin.
Sesim tek beden de gizlensin.
Gözyaşlarım raksa koyulup vecdetsin.
Gönlüm halden hale girmekte feryatlarım sema etsin.
Ceza:
ameleydim eskiden şafak sökerdi her gün işe giderken, cebimde yoktu bir kuruş ve Üsküdarımın her bir yeri yokuş,
her gün yeni bir suç, ittiler fakat ben olmadım tuş, kanatlı doğmamış kuş, vakit hiç geçmemişti, ben hep aynı yerde saydım,
ekmekle vardı kavgam daha bir sertti günler, ve geçmişeydi saygım, gelecekti kaygım, kelebekti kalbim,
akar giderdim olsa bile bir derdim hep gülerdim, ve ağladığımı görebilen bir annem birde ben, inceden bir perde vardı gözlerimde,
göz görür fakat dilim susardı, ayaklarım, elim, kolumda bağlı, hayat bu dile kolay velakin her bir yerine ağrı,
ve kimi zaman düşündüm, aslında hiç üşenmedim ben hep düşündüm, hayata karşı dört silahşör hep güler sanmıştım,
bu öyle lanet olası tos bir pembe ki bir baktım her şey ciddi ve hemen uyandım...
Sagopa Kajmer:
Kollarım yazmakta bitap düştü
Aç uçan akbabalar haince yavruyu bölüştü.
Sarı selam güneşim onsuzlukla üşüdü.
Huzrum asık yüzüme bakıp tebessümle gülüştü.
Benim sabırla aram açık. Kibirle yatıya kalanı
Tutar hıçkırık. Hasımlarımın kıçıkırık.
Güvenimin beli fıtık. hazinelerim sen de batık.
Saf ve duru.
Benim adımı rapin oğlu koydu elim, kaşım çatık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder