ben kırık bi daldım amma beni tutanlar düşmezdi
acılı sonlarımda yanardım ve rüzgar esmezdi
bil şahsi hiçbi çıkara arkadaşını değişmezdi
mikrofondan haykırırdım amma yüzüm görünmezdi
tak etti canıma kastın ve senin gemin batsın
Aydınlıkta karanlıksın Karanlıkta Aydınlıksın
Ulan sen ne ayaksın her sözün bi yalan saçsın
Oyunlarına kananlarla oynayan bi salaksın
usandım senin elinden Yalan Tevekkülünden
geriye dönsen fayda etmez güvenim öldü dünden
hangi uğurda yolcusun sen Ya muhterem
bak civarda kalan varmı hep gelen giden
sesimi aç duyulsun her tarafta malum haykırış
sana ulaşmam gerekliydi ben çalıştım yaz kış
bandrolden alkış al sen yürekten aldım alkış
bil bu yarış sona varış derinde gitti dalgıç
Benim Hiç Soranım Yok Ama Sevenim Var
Olur Olmaz Dalarım Düşüncelerden Bir evim Var
gözlerimden seni bi görsen Sana bi şey demezsin
amma senin gözlerinde var perde görmezsin
yüksek hızda seyir edersin Sanarsın hızır sensin
benim ateşle yanarsın ve bilki ölen sensin
Bu rap benim gözümde dostum inan hayli değerli
gelen gitti giden dönmedi insan çözemedi
Benim çizdiklerime derler karanlığın portresi
Nereye baksam aynı yüzler eksikleride manevi
Ruhum neşeden huzursuz Çünkü çoğumuz aç susuz
Nefsin sana bi haller etmiş bi hayli kudurtmuş
insanlıktan firarsın gözler harama hat kurmuş
BEN SAĞLIKLI DÜŞÜNEMİYORUM AKLIM UÇAN Bİ KUŞMUŞ
benle kalanlardır senin takmadıkların
sert ataklarım neticesinde kırıktır başın
plamlarını yap Ve Düşmanlarını dille hakla
aşşağılık şehvet ile bil gezilmez yukarlarda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder