Raziel - Mekan-ı Cehennem Şarkı Sözü

Raziel - Mekan-ı Cehennem Şarkı Sözü

mekan-ı cehennem 
mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda 
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz 
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz 
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz 

gözümün önündeki ilk perdeydi hayat 
kan çanaklarımda yaş akıttım 
paslı kalplerinde yattım 
uykularım kabustu bir çığlık 
tetikledi zihnimi sinir krizlerinde yaş 11 
hastane koridorları yanlız koştuğum bir bahçe çiçekler yeşil 
tozpembe düşleri kurmak için de polyannalar geldi geçti 
yolumdan ama gecelerimde hep bir katilin adı seçildi 
nedense uçurtmalar yırtık ve sahilin ucunda bir hüzün şimdi 
kırık hayallerimse cebimde kazandığım misketlerin rolünde 
oysa hayatın dikenli yollarında ben sevincin adını karalarken 
bu yüzlerle kardeştik o yüzler hep güleçti 
şu güneş battı ve kardeş kardeşi vurdu sokağım kan koktu 
bir çocuk evine kapandı adına ağladı mevsimler döndü sonbahar 
dur daha sevinci yaşamadan girdiğin kuyuda kaçıncı elveda 
her güne dikilen kaçıncı mum bu merhabanda ve de bin duanda 
büyüdüm derken elimde kalan birçok kirli hatırayla 
mısra olup süzüldüm tek tek armonilerimin semasına 

mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda 
bu varoluş bir kayboluş 
aslı kan son duman nefessiz 
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz

zaman biziz birimiz galibiz çaresiz 

ufacık bir düş yarattı ve kaçtı aynalardan gerçeği yok saydı 
sevgiyi kanattı elleriyle doğurdu 
ancak sancaklara diktiği her ritimde bir eksik 
yazdığı herbir satırda kör bir çocuk vardı 
tuttu elinden çekti kendine 
yorgundu hasta düştü bir kış günü vuruldu tek bir sözle 
yarattığı mabet mateme döndü şaraba battı doğacak güneşi 
heryer geceleri kör dumandı bende izledim 
pandomimlerimle bir öykü yarattım şaytanla dansa kalktım 
ve sarıldım hayata 
gözlerini kaparken tuttum kolundan soktum harflere 
kelimeler yoruldu fakat ben yorulmadım söylemekten 
ben emindim ben razieldim 
depresif bu alemin içinde akli dengemi yitirip 
suikast notları tuttum kendime şimdi mürekkebim 
bıktım sabırdan kestim umudu hayattan ve yazdım 
ölüm kokardım adımı binlerce yıl önceden çıkardım 
sakladım içimdeki çocukları kalbimin odalarına 
tek bir süngüyle bir mısrada koştum soyut savaşlarıma 

mekan-ı cehennem bir dünya ve bir oda 
bu varoluş bir kayboluş aslı kan son duman nefessiz 
sigaralar söner günahla çift dikişti bedenimiz 
zaman biziz birimiz galibiz çaresiz