Verse 1
Kaybedersin her savaşta kaybedersin
Pay biçersin rollerinden pay biçersin
Affedersin ben rüyadan bak bu sefer uyandım
20 yıldır çevremdeki karanlıktan bunaldım
Açılsaydı perdelerim odama ışık girerdi
Sanki evime yıllardır gelmemişti misafir
Yalan yüzlü insanları hayatımda istemem
Dost dediklerimde zaten yediği tabağı pislemez
Caiz oldu her gülüş ve vaaz verir kulun
Faiz işler günahlarsa valiz doldu yolcuyum
Kolum kopsa korku biraz kuşku bulmuşum
Tanrı bana borçludur ben tam zamanı durmuşum
Eğer bahanem olsaydı ben bhu şehri terkederdim
Sende mutlu olmamışsın tanısaydın böyle derdin
Yok mu derdim sandın sen her bi derdim yüzümde
Çünkü fazla taşıyamazdım bende bittim hüzünden
Nakarat ( x2)
Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine
Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene
Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde
Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben
Elimi kolumu bağlasanda elbet yazar bu eller
Kalbi kaleme bağladım ben anlamazmış kimseler
Bir köşeye sızmışımdır belki aşık körkütük
Her gecemin gündünüznde bilki kadere sövmüşüm
Kaç sende kurtulamazsın geçmişinden her zaman
Bak bende burdayımdır savaşlardan tek kalan
Dostlarımsa gittiğinde bana kalanda bir yalan
Bildiğimse herşey bir gün olabilirde tarumar
Müzik ruha işlenen bir yamaydı belkide
Nasihatlar gereksizdi gerek yoktu telkine
Günlerimde bulanmıştım hep karanlık rengine
Dünlerimde bunalmıştım tepki ver sen etkime
Bilmem bi gün anlarmısın bu dünyanın kahpeliğini
Etrafındaki yüzlerinde az biraz hep sahteliğini
Gözlerinde hep aynı hep yalandan gülüşler
Sözlerinde hep aynı hep yalandan bi söz ver
Nakarat (x2)
Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine
Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene
Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde
Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder