Nakarat (x2)
Bazen sıkılır giderim çok uzaklara
Kendim bilirim,savur götür beni aşkına
Rüzgarlara
Kuzey Verse
Yazdıklarımı unut gitsin,yıkansın hasretin
Damarlarımda kasvetinle tertemiz ümitlerin
Failim bu satırlarda ellerimde kalemlerle
Cahilim hayat yolunda doldu gözbebeklerim
İnsanlara hakimim hayat derin bir endişe
Herkese aynı yasaya mahkum çekip bir besmele
Yatıştırdım kendimi salakça şarkılarla
Kahrolup gider Kuzey satırlarında sadece
Hatırlanmak için elbet unutulmak gerekmekte
Gemilerinde ateşlerinde kazanacaksın belkide
Topyekün umutlarınla topladım kanatlarına
Bembeyaz bir kafiye (bembeyaz bir kafiye)
Karlı bir Şubat gününde zaman geçmek bilmiyor
Soğuk bedende kalmadır kalem yerinde durmuyor
Yırtılan bu sayfalar kifayetsiz duygular
Güneş ufukta tertemiz,gecem sabahla bitmiyor
Nakarat (x2)
Bazen sıkılır giderim çok uzaklara
Kendim bilirim,savur götür beni aşkına
Rüzgarlara
Sen inan yeter sadece benim bu aşkıma
Sevdamıza
Tandem Verse
Görmedin ki gözlerimde gökyüzünden mavidir
Hayatımdan beklediğimse mutlu etme ihtimali
Hep yalanla yıkanmışlar suratlarda çamur rengi
Hatalardan kaptığımsa doğrularda yanlış gibi
Gri rengi bakışlar ve turkuazdır ayrılık
Bir hayatı resmederken suratlar boyanmış
Pembeliği sen arzularken bende buldun siyahlık
Pembeliği sen arzularken bende buldun karanlık
Senden bişey istediğimde zorlamıştım şansımı
Kullandığım o ilaçlarında olmuyor ki yardımı
Bugünlerde gökyüzünde bulutlarda kırmızı
Bulutlarda kırmızı,bulutlarda kırmızı
Can verdiğim adamlarda olmasaydı katilim
Şarkılarda anlamazsan tarih olsun şahidim
Kendime bir yemin verdim olmuycaktım babam gibi
Aynamdaki bakışlarında söyle kimdi sahibi
Nakarat (x2)
Bazen sıkılır giderim çok uzaklara
Kendim bilirim,savur götür beni aşkına
Rüzgarlara
Dünyam cennet olur çıkınca karşıma
Sen inan yeter sadece benim bu aşkıma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder