Susun lan! Hatırlatmayın bana geçmişi,
Ben aşkın en saf halinden, bir şişe belki içmişimdir.
Kafamın güzelliği gözlerime yansıyan sönük bir güneş gibi,
Yeniden doğdum sanıp bitmişim.
Fakat bitmesin bir gün bile göğsümden dalgaların,
Yeter lan kanarsa kanasın açılsın sargılarım,
Küfür etmiyorsam bil ki kalan saygıdandır,
Geçmişimde kaldığından geleceğimi kaldıralım.
Bu tozlu rafların hepsi seninle dolup taştı,
Kardeşlerime anlatıyorum bu olağan dışı farklı aşkı,
Yanaklarım yaşlı, seninse kasıkların!
Fazla daldım nihayetinde isyan edip onla taştım.
Sen aşkı bulduğunu san, ben de burada gebereyim.
O kadın karım olamaz çünkü benim çocuğuma gebe değil!
Eğer bir gün görürsem onu da sobelerim,
Ayıktın sen bu oyunda hayaletler ebe değil.
Gökyüzü bulutlu kalemden yine kan damlıyor,
Azap yolunda Hüseyin tek başına kan ağlıyor.
Duman aşkı harlıyor,
Bu gün saç telime düşen buluttaki sağanak yağmurun.
Bende ıslanayım şemsiyemi açmam,
Bacak aranı o şerefsize günü gelince açma!
Eğer duyarsam öldürürüm,
Bunu da yemin olsun beni iyi tanırsın; diyemezsin ki "bunlar saçma"
Bu sözler kalbimin en katkısız aynası,
Ben üstündeki kalın yazı, sen beyaz sayfasın.
Ve son bir şey ona iletin unuttuğumu sanmasın.
Sensizlik eziyetin en büyüğü şu dünyamda,
Dün gece senle oturduk bir bankta rüyamda,
Hüseyin uyanda artık azcık silkelen diyen,
Babana inat diyorum ki "o benim dünyam lan!"
Dumanla nefes alan hayatlar bunlar anlamazsın,
Çocukken yere düşünce gurur yapar ağlamazdım,
Şimdi bak halime gerçi baksan da anlamazsın,
Böyle yazabilir miyim içimde bir gram kalmasaydın?
Üstüme basma zaten çiğnedin tüm kuralları,
Uzaklardayım lakin görüyorum yanında duran malı,
Ben aylar önce fark ettim kalbim artık yarım,
Belki unuturum kim bilir belki bugün belki yarın.
Çek vur kalbimi unutmam,
Sensiz geçen her gün umut var,
Yoksun, yine odam da duman,
Üstümde yine kara bulutlar.
Çek vur kalbimi unutmam,
Sensiz geçen her gün umut var,
Yoksun, yine odam da duman,
Üstümde yine kara bulutlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder