VERSE 1:
Ben bir sokak şâiriyim
Eli kanlı dünyanın, delikanlı üyesiyim
Kötü günlerin en iyisiyim
Ben bu Rap'in kalesiyim
Kaçık ve kaçak birisiyim
Kalemi elime aldığımda ben gerçeklerin efendisiyim
Hiçbi' zaman pes etmedim
Kaybedeceğimi bilsem de asla vazgeçmedim
Küfretmedim diğerleri gibi yanlışta diretmedim
Tek nefeste bitmedim
Bembeyaz sayfalarımı onlar gibi kirletmedim
Gözbebekleri üzerime tehdit gibi gelse de, bu yürek vazgeçmez, asla fark etmez
Bakışlarım sert de olsa kardeşimi katletmez
Zulme göz yumarsan eğer geçmiş seni affetmez
Sefâ süren sizlerken cefâ çeken bizler
Parası olan sokaklardaki trajediyi izler
Şâhit olsun mutsuzluğuma yazdığım bu sözler
Kulak ver bana, bu Bir Sokak Şâirinin Hayatı
NAKARAT:
Ben hep Rap sokaklarında yürüdüm, soğuk kaldırımlarda
Hayatımı hiçe sayıp hayallerim uğruna gerçekler adına defterim' dürdüm
Ben bu dünyaya sırtımı döndüm, mutsuzluk pahasına
Geçmişime el sallayıp yalnızca göğe varan duâlarımla güldüm
VERSE 2:
Bir yandan hayat mücâdelesi verirken, öte yandan bir köşede bu zavallı çocuklara ağlıyorum
Bana önyargıyla yaklaşan örümcek beyinlerden, bu hayatı çok ama çok daha iyi anlıyorum
Sol kaşımın üstüne sarkan bir tutam saçım kadar kısa şu ömrüm
Gerçeklerimi sonsuza dek anlatamayacağım kadar, yalan söyleyemeyeceğim kadar, tahmin edemeyeceğin kadar kısa şu ömrüm
Sokaklar seni hayatın gerçekleriyle tokatlar
Sokakları benim gözümden görmende fayda var
Bi' bildiğim daha var, bu aklında kalsın
Dikkate uzak tuzaklar, sana doğruları yasaklar
Nasıl unutabilirim ben geçmişteki hayatı söyle
Benim gücüm yaşanmışlık, benim dostum kalem, benim yurdum Rap, benim hayatım sokak hayatı
Dinle, bu Bir Sokak Şâirinin Hayatı
NAKARAT:
Ben hep Rap sokaklarında yürüdüm, soğuk kaldırımlarda
Hayatımı hiçe sayıp hayallerim uğruna gerçekler adına defterim' dürdüm
Ben bu dünyaya sırtımı döndüm, mutsuzluk pahasına
Geçmişime el sallayıp yalnızca göğe varan duâlarımla güldüm
VERSE 3:
Gastelerde çarşaf çarşaf okuduğun uyuşturucu kurbanlarına gözlerimle şâhidim ben, hem de her gece
Varoşlar çocuklar için, tehlikeli bi' bilmece
Hayat, içi kara parayla doldurulmuş bi' çekmece
Kimisi oyuncaklarıyla yaşar çocukluğunu bu hayatta
Kimisi mendil satarak, kimisi ağlayarak
Kimisi saray sofrasına kral olur bu hayatta
Kimisi kurda kuzu, bu sofranın tuzu
Kırmızı ışık yandığında bu düzen artık kapkara
Baksana cam silen çocuğun gözündeki yaşlara
Vurdumduymazlar gerçekten de insan olsalardı, bence insan olmadıklarının farkında olurlardı
Karnı aç bi' çocuğun hırsızlık yapıp hapse girmesi kadar, hak yiyenlerin hırsızlığı da önemli
Hor görülen sefâlet içindeki adaletsizlik denklemi, söyleyin bana, kaç bilinmeyenli?!
NAKARAT:
Ben hep Rap sokaklarında yürüdüm, soğuk kaldırımlarda
Hayatımı hiçe sayıp hayallerim uğruna gerçekler adına defterim' dürdüm
Ben bu dünyaya sırtımı döndüm, mutsuzluk pahasına
Geçmişime el sallayıp yalnızca göğe varan duâlarımla güldüm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder